18 dagen Bali, nu weer naar huis

Hallo allemaal,
Het is eventjes geleden sinds ik een verslag heb geschreven, en dat heeft simpelweg te maken met het feit dat ik niet zo superveel te vertellen had, en eigenlijk ook even niet zo'n zin had om te schrijven. Maar nu kan ik er toch echt niet omheen, aangezien vandaag mijn laatste dag in Indonesie is.
De afgelopen 18 dagen heb ik eigenlijk zo min mogelijk gedaan en gereisd, want na de lange afstanden die ik in Kalimantan had afgelegd, wilde ik eigenlijk gewoon even niks doen. Ik heb de eerste nacht na mijn vlucht naar Bali bij Chaja, mijn nicht die op Bali woont en die ik al jaren niet gezien had, doorgebracht en ben de dag daarna richting het rustige kustplaatsje Amed gegaan, met het idee om hier even lekker een weekje in de zon te zitten, lekker te zwemmen in de zee en in het zwembad, en gewoon weer even van iets meer luxe te genieten dan op Kalimantan. Jammer genoeg viel dat idee een beetje in het water, letterlijk en figuurlijk, want ik heb ongeveer 4 dagen regen gehad en heb de eerste twee dagen ook nog zonder elektriciteit gezeten. Maar natuurlijk mocht het slechte weer de pret niet drukken, dus ik heb geprobeerd er toch nog een leuke tijd van te maken.
Het fijne aan een eiland als Bali, en tegelijkertijd het nadeel aan Bali, is dat er heel veel andere toeristen zijn, dus ik kon eindelijk weer even Engels en zelfs Nederlands praten, wat best een opluchting was na bijna zes weken constant mijn gebrekkige Indonesisch moeten gebruiken om te communiceren.
Na 6 nachtjes in Amed, ben ik naar het paradijselijke eiland Gili Meno vertrokken, met witte stranden, helderblauwe zee, koraal en een stuk beter weer dan de vorige dagen! Ik heb hier 5 hele leuke dagen gehad, veel andere toeristen ontmoet, en ik heb ook hier lekker niks gedaan! Heerlijk toch, de hele dag aan het strand liggen en zwemmen, en veel te veel eten? Ook heb ik bij the seaturtle nursery op het eiland een schildpad vrijgelaten, dus die ervaring ben ik ook weer rijker.
Na mijn 5 heerlijke dagen hier, ben ik met de boot teruggekeerd naar Bali, en doorgereisd naar Ubud, een toeristisch bolwerk, waar je niks anders dan souvenirwinkels kan vinden die houten piemels verkopen. Maar voor 3 nachtjes is het wel een heerlijke plek om eindelijk weer even iets anders dan rijst te eten, en je kan er heerlijk door de rijstvelden wandelen. Ook heb ik vanuit Ubud een dagtrip gemaakt, met twee andere touristen, en heb onder andere de mooiste rijstvelden van Bli gezien, en natuurlijk een heleboel tempels en traditionele huizen. En voor de lunch zijn we gestopt op een plek waarvandaan we een prachtig uitzicht over de vulkaan Batur, die onbegaanbaar was door de regen, en het kratermeer hadden. Natuurlijk heb ik ook het befaamde Monkey Forest bezocht, de beste plek ter wereld om met eigen ogen te zien dat apen echt slimmer zijn dan de gemiddelde tourist! Mensen doen daar de domste dingen, zoals bananen in hun hand houden en ze niet aan de apen geven, waardoor de aap boos wordt en de desbetreffende persoon, wiens stoerheid inmiddels plaats gemaakt heeft voor de nodige angst, gaat beklimmen tot hij zijn zin krijgt. Sommige mensen zijn dan nog net een graadje dommer, en geven de aap nog steeds de banaan niet, of ze proberen de aap van zich af te gooien of te slaan. Ik neem aan dat ik niet hoef uit te leggen dat de apen daar niet erg blij mee zijn, en aangezien makaken redelijks scherpe tanden hebben en redelijk agressief zijn, worden deze domme waaghalzen nog wel een gebeten (en ik moet toegeven dat ik daar met groot genoegen naar kan kijken).
Nu ben ik inmiddels alweer 4 dagen in Sanur, een niet echt succesvolle, maar tactische keuze, aangezien Sanur vlakbij het vliegveld ligt. Ik heb eigenlijk vooral heel veel gelezen, muziek geluisterd en geslapen. Mijn eerste dagje heb ik me even gewaagd aan een strandbezoekje, maar jammer genoeg ligt het strand hier vol met plastic, moet je overal een stretcher huren voor een belachelijke prijs en het water ziet eruit en ruikt alsof het net door de WC gespoeld is, of erger. Zeker naar Gili Meno heb ik daar dus niet zo veel van genoten.
Maar morgen is het dus eindelijk zo ver: na 8 weken Indonesie, vlieg ik weer terug naar Nederland. Ik moet nog wel even een tussenstop van acht uur in Kuala Lumpur door zien te komen, maar ik denk dat ik het wel red. En hoewel het in Nederland altijd koud is, regent en de mensen geen woord tegen elkaar zeggen op straat. Hoewel iedereen altijd druk bezig is met zichzelf, vriendelijkheid in het hedendaagse Amsterdam praktisch non-existent is en onze cultuur bekrompen is, ben is toch ook wel weer heel blij om terug naar huis te gaan.
Ik heb 56 geweldige dagen gehad. Het was niet altijd makkelijk in m'n eentje, maar ik heb er wel heel erg veel van geleerd, en ik heb dingen gezien en gedaan die ik nooit gedaan had als ik niet alleen was geweest. Ik ga het eten missen, het weer missen, de mensen missen, het spreken en oefenen van de taal missen en misschien zelfs een beetje de chaos in de steden. Op Bali heb ik 18 heerlijke dagen gehad, waarin ik niet zo veel beleefd heb, maar wel heel erg genoten heb van het eiland, hoewel het na Kalimantan toch een beetje een ripoff is, aangezien het 'echte' Indonesie hier bijna verdwenen is. Kalimantan kende ik vooraf nog helemaal niet, maar ik ben blij dat ik, hoewel er praktisch geen informatie over Kalimantan te vinden was, toch de gok genomen heb, en een ding is 100 procent zeker: ik kom er een keer terug.
Voor iedereen die mijn blog gevolgd heeft: heel erg bedankt! Ik hoop dat jullie er van genoten hebben, hoewel ik me kan voorstellen dat mijn gecompliceerde schrijfstijl af en toe nogal irritant is, en je meer het idee hebt dat je een latijnse tekst aan het ontleden bent. Ik vond het heel erg leuk om deze blog bij te houden, en jullie zo goed mogelijk op de hoogte te stellen van mijn belevenissen. Maar nu is het echt klaar, er valt niks meer te vertellen.
Tot heel snel in Nederland allemaal!
Groetjes,
Tom
Foto's Bali: https://picasaweb.google.com/118329567883759252422/Bali?authkey=Gv1sRgCOX79IqkmumwnwE