Nog 2 daagjes

Over twee dagen is het dan eindelijk zo ver. Na een half jaar geld verdienen en voorbereiding, vertrek ik richting Indonesië. Mijn eerste stop is Kalimantan, het Indonesische deel van Borneo.

Kalimantan is 13 keer zo groot als Nederland, maar heeft slechts twaalf miljoen inwoners. Dit komt omdat het eiland bedekt is met tropisch regenwoud. En dat is dan ook de reden dat is naar Kalimantan ga. Ik wil graag het regenwoud met eigen ogen zien en in het specifiek de orangutans, die bedreigd worden door de massale houtkap (Kalimantan is het grootste houtexportgebied van heel Zuidoost-Azie) en de palmolieplantages. Dit zorgt ervoor dat de Orangutan op de rode lijst van IUCN is beland. In 2003 werd het aantal Orangutans nog op 69.000 geschat, maar inmiddels lijkt dat aantal veel lager te liggen.

Ik zal drie natuurparken bezoeken die ook aan rehabilitatie van getraumatiseerde orangutans en orangutans zonder moeder. Ik hoop dat ik de orangutans met eigen ogen kan zien, hoewel ze zich vaak schijnen te verstoppen.

Daarnaast bevindt zich ook nog een educatiecentrum over honingberen op Kalimantan, waar vijf beren verblijven die gered zijn uit gevangenschap.

Er is dus meer dan genoeg te doen op Kalimantan en ik ben achteraf dan ook blij dat ik niet voor vrijwilligerswerk voor een rehabilitatiecentrum heb gekozen.

Zondagochtend vertrekt mijn vliegtuig, en 6 februari land ik in Balikpapan, de lelijkste stad van Kalimantan als ik de verhalen moet geloven.

Ik weet niet hoe vaak ik internet heb, dus kan ook niet beloven dat ik actief reisverslagen ga schrijven, maar ik zal mijn best doen om zoveel mogelijk te laten weten!