Toch nog een korte update
Door: tomroth
Blijf op de hoogte en volg Tom
11 Februari 2012 | Indonesië, Bontang
Hallo allemaal,
Ik had het eerlijk gezegd niet verwacht, maar ook hier in Bontang hebben ze internet en aangezien er hier niet zo veel te beleven is, ben ik maar weer gaan schrijven.
Ik zal even wat vertellen over mijn laatste dag in Samarinda en de reis naar Bontang. Terwijl ik dit schrijf staat er hier een hele cirkel van kinderen om me heen die allemaal willen meelezen met wat ik schrijf, hoewel ze er niks van begrijpen.
Gister heb ik m'n laatste dagje in Samarinda gehad, en ik heb het erg naar m'n zin gehad. Ik heb veel indonesisch geoefend en heb naast m'n hotel ongeveer 3 uur met m'n woordenboekje op schoot Bahasa geoefend. Het gaat steeds beter en ik krijg steeds vaker te horen dat ik goed indonesisch spreek (bahasa indonesia pintar!).
Iets minder was de gevogeltemarkt van Samarinda, waar de kippen met bossen bij elkaar werden gebonden, levend werden gevild en tegen de grond werden doodgeslagen. Erg indrukwekkend, maar niet leuk om te zien.
De foto's van Tessa heb ik weer veelvuldig tevoorschijn mogen halen, tot groot genoegen van de plaatselijke bevolking (en van mijzelf natuurlijk!). Het voeren van gesprekken gaat nog wat stroef, maar m'n woordenschat begint steeds beter te worden en mensen vinden het echt heel leuk om een praatje te maken, hoe slecht Indonesisch je ook spreekt.
Vanochtend vroeg ben ik met de buis vanuit Samarinda naar Bontang vertrokken. Dit leek nog even in gevaar te komen door de enorme stortbuien van vannacht, maar ik ben uiteindelijk toch maar vertrokken.
De reis verliep iets rustiger dan de reis naar Samarinda, maar er valt natuurlijk altijd het nodige over te vertellen.
De buschauffeur naar Bontang was een stuk voorzichtiger dan de chauffeur die van Balikpapan naar Samarinda reed, gelukkig. De bus zelf was ook een stuk fijner: er mocht niet binnen gerookt worden en er was zelfs airco aanwezig! De bus zat ook nu weer helemaal vol door de nodige dealtjes onderweg van de chauffeur.
De reis naar Bontang was heel erg mooi. Tussen Bontang en Samarinda liggen grote stukken oerwoud en ik heb m'n ogen uitgekeken. Ook de huizen buiten Samarinda waren een stuk mooier. Geen krotten meer, maar gewoon ouderwetse huisjes van hout op palen, omdat het water hier nog wel eens hoog kan staan in de regentijd.
Jammer genoeg werd ook het probleem van de ontbossing pijnlijk duidelijk onderweg: hele vlaktes zijn platgebrand of kaalgeslagen en er zijn heel veel bouwprojecten. Gabriella had mij al verteld bij het educatiecentrum voor honingberen dat er veel wegen worden aangelegd in de omgeving, terwijl dat niet nodig is. Zo wordt rond Balikpapan op dit moment een weg aangelegd door een beschermd natuurgebied. Maar al deze wegen zijn prestigeprojecten van de lokale overheid en bestuurders die hun stempel op de omgeving willen drukken. Het grappige is dat de nieuwe weg rondom Balikpapan 80 km lang wordt, terwijl er al een weg is met dezelfde bestemming, die slechts 15 km lang is. Dat voor dit soort projecten natuurgebieden moeten worden platgebrand is natuurlijk schandalig, dat behoeft geen uitleg.
De weg naar Bontang was wel een stuk minder begaanbaar dan de weg naar Samarinda. Je zou kunnen zeggen dat het meer kuil dan asfalt was, en dat was wel te merken aan de manoeuvres van de bus. Er werd lekker op los gewiebeld en de chauffeur leek af en toe in slaap gevallen te zijn op zijn toeter, tot grote ergenis van de Indonesiers in de bus, die een dutje probeerden te doen en hun ergernis kenbaar maakten door zacht gemopper over de chauffeur.
Ik heb hier het eerste hotel wat ik zag maar meteen aangenomen en dat bleek een prima keuze. Het hotel ligt naast het busstation en aan een weg, dat wel, maar ik heb wel een schone, mooie kamer (geloof me, dat is niet makkelijk hier). In mijn hotelkamer in Samarinda heb ik m'n reisklamboe tevoorschijn moeten halen vanwege de vele muggen en ik heb ook gekko's en kakkerlakken gespot!
Morgenochtend vertrek ik vanaf het busstation naar Sangetta, een uurtje rijden vanaf hier (wel een hele slechte weg schijnt). Ik heb net contact gehad met Anne Russon, een biologe die in het Kutai National Park werkt, en ik mag het park morgen in om een paar dagen mee te lopen op haar research centre! Ik hoop natuurlijk heel veel Orangutans te spotten, en het schijnt wel de perfecte tijd van het jaar te zijn om ze te zien in het park: de vruchten beginnen hier net te rijpen en er is dus veel voedsel voor de apen, die zich dus veelvuldig laten zien.
Na mijn belevingen in Kutai National Park zal ik weer een update posten. Nu ga ik even een middagdutje doen en iets eten, als de kinderen die hier om me heen staan me laten gaan...
Groetjes,
Tom
Ik had het eerlijk gezegd niet verwacht, maar ook hier in Bontang hebben ze internet en aangezien er hier niet zo veel te beleven is, ben ik maar weer gaan schrijven.
Ik zal even wat vertellen over mijn laatste dag in Samarinda en de reis naar Bontang. Terwijl ik dit schrijf staat er hier een hele cirkel van kinderen om me heen die allemaal willen meelezen met wat ik schrijf, hoewel ze er niks van begrijpen.
Gister heb ik m'n laatste dagje in Samarinda gehad, en ik heb het erg naar m'n zin gehad. Ik heb veel indonesisch geoefend en heb naast m'n hotel ongeveer 3 uur met m'n woordenboekje op schoot Bahasa geoefend. Het gaat steeds beter en ik krijg steeds vaker te horen dat ik goed indonesisch spreek (bahasa indonesia pintar!).
Iets minder was de gevogeltemarkt van Samarinda, waar de kippen met bossen bij elkaar werden gebonden, levend werden gevild en tegen de grond werden doodgeslagen. Erg indrukwekkend, maar niet leuk om te zien.
De foto's van Tessa heb ik weer veelvuldig tevoorschijn mogen halen, tot groot genoegen van de plaatselijke bevolking (en van mijzelf natuurlijk!). Het voeren van gesprekken gaat nog wat stroef, maar m'n woordenschat begint steeds beter te worden en mensen vinden het echt heel leuk om een praatje te maken, hoe slecht Indonesisch je ook spreekt.
Vanochtend vroeg ben ik met de buis vanuit Samarinda naar Bontang vertrokken. Dit leek nog even in gevaar te komen door de enorme stortbuien van vannacht, maar ik ben uiteindelijk toch maar vertrokken.
De reis verliep iets rustiger dan de reis naar Samarinda, maar er valt natuurlijk altijd het nodige over te vertellen.
De buschauffeur naar Bontang was een stuk voorzichtiger dan de chauffeur die van Balikpapan naar Samarinda reed, gelukkig. De bus zelf was ook een stuk fijner: er mocht niet binnen gerookt worden en er was zelfs airco aanwezig! De bus zat ook nu weer helemaal vol door de nodige dealtjes onderweg van de chauffeur.
De reis naar Bontang was heel erg mooi. Tussen Bontang en Samarinda liggen grote stukken oerwoud en ik heb m'n ogen uitgekeken. Ook de huizen buiten Samarinda waren een stuk mooier. Geen krotten meer, maar gewoon ouderwetse huisjes van hout op palen, omdat het water hier nog wel eens hoog kan staan in de regentijd.
Jammer genoeg werd ook het probleem van de ontbossing pijnlijk duidelijk onderweg: hele vlaktes zijn platgebrand of kaalgeslagen en er zijn heel veel bouwprojecten. Gabriella had mij al verteld bij het educatiecentrum voor honingberen dat er veel wegen worden aangelegd in de omgeving, terwijl dat niet nodig is. Zo wordt rond Balikpapan op dit moment een weg aangelegd door een beschermd natuurgebied. Maar al deze wegen zijn prestigeprojecten van de lokale overheid en bestuurders die hun stempel op de omgeving willen drukken. Het grappige is dat de nieuwe weg rondom Balikpapan 80 km lang wordt, terwijl er al een weg is met dezelfde bestemming, die slechts 15 km lang is. Dat voor dit soort projecten natuurgebieden moeten worden platgebrand is natuurlijk schandalig, dat behoeft geen uitleg.
De weg naar Bontang was wel een stuk minder begaanbaar dan de weg naar Samarinda. Je zou kunnen zeggen dat het meer kuil dan asfalt was, en dat was wel te merken aan de manoeuvres van de bus. Er werd lekker op los gewiebeld en de chauffeur leek af en toe in slaap gevallen te zijn op zijn toeter, tot grote ergenis van de Indonesiers in de bus, die een dutje probeerden te doen en hun ergernis kenbaar maakten door zacht gemopper over de chauffeur.
Ik heb hier het eerste hotel wat ik zag maar meteen aangenomen en dat bleek een prima keuze. Het hotel ligt naast het busstation en aan een weg, dat wel, maar ik heb wel een schone, mooie kamer (geloof me, dat is niet makkelijk hier). In mijn hotelkamer in Samarinda heb ik m'n reisklamboe tevoorschijn moeten halen vanwege de vele muggen en ik heb ook gekko's en kakkerlakken gespot!
Morgenochtend vertrek ik vanaf het busstation naar Sangetta, een uurtje rijden vanaf hier (wel een hele slechte weg schijnt). Ik heb net contact gehad met Anne Russon, een biologe die in het Kutai National Park werkt, en ik mag het park morgen in om een paar dagen mee te lopen op haar research centre! Ik hoop natuurlijk heel veel Orangutans te spotten, en het schijnt wel de perfecte tijd van het jaar te zijn om ze te zien in het park: de vruchten beginnen hier net te rijpen en er is dus veel voedsel voor de apen, die zich dus veelvuldig laten zien.
Na mijn belevingen in Kutai National Park zal ik weer een update posten. Nu ga ik even een middagdutje doen en iets eten, als de kinderen die hier om me heen staan me laten gaan...
Groetjes,
Tom
-
11 Februari 2012 - 09:29
Tessa:
Tommieeeeeeee ik mis je! <3 -
12 Februari 2012 - 11:57
Dik Roth:
Hi Tom, met dat Indonesisch gaat het wel lukken, zo te zien! Wat een treurigheid, al die prestigeprojecten. Het heeft, vrees ik, veel met de veel geprezen decentralisatie te maken, die vooral de corruptie heeft gedecentraliseerd. Politici die gekozen worden, bijvoorbeeld tot districtshoofd (bupati) betalen hun sponsors terug met 'proyek' (een toverwoord daar) - als ze aan die verwachting niet vold...oen komen ze vaak in de problemen (conflicten, wegblokkades, protesten ...). De decentralisatie betekende ook dat de districten hun eigen middelen (ze noemen dat daar PAD - pendapatan asli daerah; inkomsten uit het gebied) moesten gaan zoeken en hoe doe je dat: meer bos ontginnen, meer mijnbouw, oliepalm etc. Niks decentralisatie is beter beheer van hulpbronnen, althans in Indonesië!!!
En pas op voor dat ongedierte in je kamer. Kakkerlakken en muggen is tot daaraan toe, maar weirdos!!!!@@@@$$$???
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
